Al helemaal gewend!
23 Januari 2015 | Ghana, Akropong
Hoi allemaal,
'Pas' drie weken hier en alles begint al zo normaal te worden! De mensen en zelfs kleine kinderen die hier midden op de straat of vlak langs drukke wegen lopen, de soms gevaarlijke ritjes in taxi's en trotro's, de winkels en auto's met 'God is king', 'Only Jesus can save' en 'God is my hero' op de ramen, de hoge prijzen die speciaal voor ons verzonnen worden omdat we niet uit Ghana komen, mensen die vragen om je telefoonnummer en of je vrienden met ze wil worden en ik begin er zelfs aan te wennen dat iedereen 'obruni' naar je roept als je over straat loopt. 'Obruni' betekent 'blank persoon' en het zijn vooral kleine kinderen die het geweldig vinden om dat naar je te schreeuwen als je ze zien.
Natuurlijk heerst er in Ghana een heel andere cultuur dan in Nederland, maar ik kan niet zeggen dat ik echt een 'cultuurshock' heb gehad. Het enige waar ik wel van ben geschrokken is hoe er hier soms met kinderen wordt omgegaan. Op de weg naar Adom daycare komen we altijd langs een school met kinderen van ongeveer zes tot zestien jaar. De eerste lesdag na de kerstvakantie stonden alle kinderen buiten in een rij te wachten. Een oude vrouw stond klaar met een stok om ze allemaal één voor één een paar klappen te geven. Dit was echt heel erg naar om te zien! Ik ben ontzettend blij dat de kinderen in de dagopvang waar wij werken heel goed behandeld worden door de leraressen!
Ons werk begint nu echt een beetje vorm te krijgen. Anne-Kathrin en ik zijn bezig met het bedenken van een systeem waardoor we de kinderen zo goed mogelijk les kunnen geven en hun voortgang bij kunnen houden. Het is namelijk onmogelijk om veertig kinderen van verschillende leeftijden en met verschillende niveaus allemaal in een klas te zetten en tegelijk les te geven (dat is wat er nu gebeurt). En de namen onthouden is op die manier helemaal een ramp!
We hebben al heel veel leuke activiteiten voor ze bedacht en hebben afgelopen week gemerkt dat de kinderen het erg naar hun zin hadden wanneer we ze in groepjes uit de klas haalden en les aan ze gaven of ze spelletjes lieten doen. Ook onze projectbegeleider is erg enthousiast en zij vertelde ons dat de leraressen ontzettend blij met ons zijn. Leuk om te horen dus!
Afgelopen zaterdag zijn we naar het zwembad geweest in Akropong en hebben we ons hostzusje zwemles gegeven. Bijna niemand in Ghana kan namelijk zwemmen! Ook hebben we afscheid moeten nemen van Kaithy, want haar vijf weken zaten er al weer op.
Op zondag heb ik de was gedaan en dat is nog een heel avontuur hier. Je moet alles met de hand wassen (natuurlijk vergat ik mijn ring af te doen en heb ik de huid van mijn vingers afgeschuurd... heel slim haha), dan uitspoelen en vervolgens aan de waslijn laten drogen. Gelukkig had ik een leuke middag in het vooruitzicht: naar de Accra-mall. Samen met Marcus, Anne-Kathrin en Ruth (uit Nederland) hebben we daar gezellig rondgelopen, wat winkels bezocht, lekker geluncht en aan het eind van de middag zijn we naar de bioscoop geweest.
Gistermiddag (donderdag) zijn we weer naar de woodmarket in Aburi geweest. Hier zijn tientallen kraampjes waar ze houten beelden, armbandjes, tassen, kleding, sleutelhangers, muziekinstrumenten etc. verkopen. Ik hielp een vriendelijke oude vrouw om het zeil voor haar winkel weg te halen omdat het was gestopt met regenen (ja, het regende!) en haar reactie was zo lief! Ze zei dat ze me heel erg dankbaar was en me een cadeautje wilde geven als dank. Ik kocht een armbandje in haar winkeltje, niet verwachtend dat ik ook echt iets zou krijgen, maar toen we weg wilden lopen hield ze me tegen en gaf ze me nog een armbandje. Ontzettend lief!
Op de weg terug naar Mamfe werden we halverwege plotseling uit de taxi geschopt, omdat de taxichauffeur zich ineens bedacht dat hij toch een andere kant op wilde. Typisch Ghanees haha.
Ik weet zeker dat ik het hier nog wel tien weken volhoud, er is nog zo veel wat ik wil zien en doen! Nu ga ik proberen wat foto's op m'n blog te plaatsen want daar wordt veel naar gevraagd. Hopelijk lukt het, en anders moeten jullie nog maar een weekje wachten;)
Liefs, Iris
'Pas' drie weken hier en alles begint al zo normaal te worden! De mensen en zelfs kleine kinderen die hier midden op de straat of vlak langs drukke wegen lopen, de soms gevaarlijke ritjes in taxi's en trotro's, de winkels en auto's met 'God is king', 'Only Jesus can save' en 'God is my hero' op de ramen, de hoge prijzen die speciaal voor ons verzonnen worden omdat we niet uit Ghana komen, mensen die vragen om je telefoonnummer en of je vrienden met ze wil worden en ik begin er zelfs aan te wennen dat iedereen 'obruni' naar je roept als je over straat loopt. 'Obruni' betekent 'blank persoon' en het zijn vooral kleine kinderen die het geweldig vinden om dat naar je te schreeuwen als je ze zien.
Natuurlijk heerst er in Ghana een heel andere cultuur dan in Nederland, maar ik kan niet zeggen dat ik echt een 'cultuurshock' heb gehad. Het enige waar ik wel van ben geschrokken is hoe er hier soms met kinderen wordt omgegaan. Op de weg naar Adom daycare komen we altijd langs een school met kinderen van ongeveer zes tot zestien jaar. De eerste lesdag na de kerstvakantie stonden alle kinderen buiten in een rij te wachten. Een oude vrouw stond klaar met een stok om ze allemaal één voor één een paar klappen te geven. Dit was echt heel erg naar om te zien! Ik ben ontzettend blij dat de kinderen in de dagopvang waar wij werken heel goed behandeld worden door de leraressen!
Ons werk begint nu echt een beetje vorm te krijgen. Anne-Kathrin en ik zijn bezig met het bedenken van een systeem waardoor we de kinderen zo goed mogelijk les kunnen geven en hun voortgang bij kunnen houden. Het is namelijk onmogelijk om veertig kinderen van verschillende leeftijden en met verschillende niveaus allemaal in een klas te zetten en tegelijk les te geven (dat is wat er nu gebeurt). En de namen onthouden is op die manier helemaal een ramp!
We hebben al heel veel leuke activiteiten voor ze bedacht en hebben afgelopen week gemerkt dat de kinderen het erg naar hun zin hadden wanneer we ze in groepjes uit de klas haalden en les aan ze gaven of ze spelletjes lieten doen. Ook onze projectbegeleider is erg enthousiast en zij vertelde ons dat de leraressen ontzettend blij met ons zijn. Leuk om te horen dus!
Afgelopen zaterdag zijn we naar het zwembad geweest in Akropong en hebben we ons hostzusje zwemles gegeven. Bijna niemand in Ghana kan namelijk zwemmen! Ook hebben we afscheid moeten nemen van Kaithy, want haar vijf weken zaten er al weer op.
Op zondag heb ik de was gedaan en dat is nog een heel avontuur hier. Je moet alles met de hand wassen (natuurlijk vergat ik mijn ring af te doen en heb ik de huid van mijn vingers afgeschuurd... heel slim haha), dan uitspoelen en vervolgens aan de waslijn laten drogen. Gelukkig had ik een leuke middag in het vooruitzicht: naar de Accra-mall. Samen met Marcus, Anne-Kathrin en Ruth (uit Nederland) hebben we daar gezellig rondgelopen, wat winkels bezocht, lekker geluncht en aan het eind van de middag zijn we naar de bioscoop geweest.
Gistermiddag (donderdag) zijn we weer naar de woodmarket in Aburi geweest. Hier zijn tientallen kraampjes waar ze houten beelden, armbandjes, tassen, kleding, sleutelhangers, muziekinstrumenten etc. verkopen. Ik hielp een vriendelijke oude vrouw om het zeil voor haar winkel weg te halen omdat het was gestopt met regenen (ja, het regende!) en haar reactie was zo lief! Ze zei dat ze me heel erg dankbaar was en me een cadeautje wilde geven als dank. Ik kocht een armbandje in haar winkeltje, niet verwachtend dat ik ook echt iets zou krijgen, maar toen we weg wilden lopen hield ze me tegen en gaf ze me nog een armbandje. Ontzettend lief!
Op de weg terug naar Mamfe werden we halverwege plotseling uit de taxi geschopt, omdat de taxichauffeur zich ineens bedacht dat hij toch een andere kant op wilde. Typisch Ghanees haha.
Ik weet zeker dat ik het hier nog wel tien weken volhoud, er is nog zo veel wat ik wil zien en doen! Nu ga ik proberen wat foto's op m'n blog te plaatsen want daar wordt veel naar gevraagd. Hopelijk lukt het, en anders moeten jullie nog maar een weekje wachten;)
Liefs, Iris
-
23 Januari 2015 - 21:39
José (mam):
Hé lieverd,
Wat een leuk verslag heb je weer gemaakt. Ik kan me voorstellen dat je het nog wel tien weken volhoudt. Waar ik benieuwd naar ben is de reden waarom die schoolkinderen allemaal werden geslagen. Heb je dat kunnen achterhalen? En nu die foto's hoor, ook met jou erop. Ik wil je nu wel weer eens zien!!!
Dag moppie, dikke knuffel mam -
23 Januari 2015 - 21:46
Iris:
Nee dat weten we niet zeker. Maar we denken dat het of de kinderen waren die niet op zijn komen dagen voor het schoonmaken van de school, of dat het een 'welkom terug op school en zorg ervoor dat je je dit jaar goed gedraagt'-ritueel was. Waarschijnlijk dat laatste. -
23 Januari 2015 - 23:54
José Mam):
Ik zal hier thuis ook eens zo'n 'zorg dat je je goed gedraagt' ritueel invoeren haha! Maar het is niet echt een positieve benadering en het lijkt me inderdaad naar om te zien. Love you Xx -
25 Januari 2015 - 11:10
Andre:
Dag lieve irisje
Prachtig verhaal weer van je ervaringen daar,en heel fijn dat je het nog steeds zo geweldig naar je zin hebt.
Ik ben al begonnen met het maken van een buitendouche op de galerij ,wordt erg mooi en ik hoop dat je het een leuke verrassing vindt als je thuiskomt.
Even over het slaan van de kinderen,Eric moest Fernando vroeger ook slaan anders was hij niet vooruit te branden,dit is waarschijnlijk om het werktempo te verhogen,zo leer je nog eens wat.hele dikke kus pas goed op je zelf -
25 Januari 2015 - 17:16
Linda:
Wat is het toch top om je zo te kunnen volgen en te lezen hoe mooi en interessant je het daar hebt. Ik heb geen tijd iedere dag te kijken, maar hou het zeker wel bij hoor Iris. Geniet ervan meis x -
03 Februari 2015 - 16:57
Lotteee :):
Hoooi,
Superleuk om te lezen allemaal!!!
Fijn dat het daar zo leuk is!
Hier is het wel erg rustig zonder jou hoor! (op de manege dan...)
Ook de foto's zien er echt heel leuk uit!
Ik blijf je volgen!
Nog veel plezier!!!
xxLotte
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley